عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی جیرفت، جیرفت، ایران ، Afzal_sh63@yahoo.com
چکیده: (13404 مشاهده)
مقدمه: سلامت روانی یکی از مهمترین عوامل در ارتقاء و تکامل انسان محسوب می شود. افرادی که در اداره عواطف و هیجانات خود و دیگران عملکرد خوبی دارند، از حمایت اجتماعی و احساس رضایتمندی بیشتری برخوردارند. پژوهش حاضر با هدف تعیین همبستگی بین هوش هیجانی و سلامت روان در دانشجویان شهر جیرفت انجام شد.
مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی-همبستگی است که بر روی دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه های علوم پزشکی، آزاد و جامع (ملی) جیرفت در سال 93-1392 انجام شد. 674 نفر از دانشجویان به روش تصادفی- طبقه ای مورد بررسی قرار گرفتند. در این پژوهش از سه پرسشنامه مشخصات جمعیت شناختی، "پرسشنامه هوش هیجانی برادبری و گریوز" (Questionnaire of Bradbury and Graves Emotional Intelligence) و "پرسشنامه سلامت عمومی" General Health Questionnaire (GHQ استفاده شد. روایی پرسشنامه ها با استفاده از روش روایی محتوا و پایایی هر دو پرسشنامه با استفاده از آزمون مجدد انداره گیری شد. تحلیل داده ها توسط اس پی اس اس نسخه 17 انجام گرفت.
یافته ها: 394 نفر (5/58 درصد) از نمونه ها مشکوک به اختلال در سلامت روان بودند. آزمون آماری رگرسیون لجستیک همبستگی معنی داری بین سلامت روان با جنسیت (008/0=P)، سلامت روان با وضعیت سکونت (036/0=P) نشان داد. در حالی که بین سلامت روان و دانشگاه محل تحصیل و وضعیت تأهل همبستگی معنی دار نبود. میانگین نمره هوش هیجانی در دانشجویان 29/15±07/92 بود. نتایج تحلیل رگرسیون لجستیک همبستگی معنی داری بین سلامت روان و متغیرهای خود مدیریتی (937/0=OR، 002/0=P) و آگاهی اجتماعی (917/0=OR، 0001/0>P) نشان داد. آزمون آماری اسپیرمن همبستگی معنی داری بین سلامت روان و هوش هیجانی نشان داد (0001/0>p، 238/0=r).
نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشاندهنده همبستگی مثبت هوش هیجانی و سلامت روان افراد است. پیشنهاد می شود با برنامه ریزی و آموزش مفهوم هوش هیجانی در جهت ارتقای سلامت روان دانشجویان گام برداشته شود.
Ghaderi M, Shamsi A. The correlation between emotional intelligence and mental health among students of Jiroft city. JHPM 2015; 5 (1) :62-72 URL: http://jhpm.ir/article-1-546-fa.html
قادری مصعب، شمسی افضل. همبستگی بین هوش هیجانی و سلامت روان در دانشجویان شهر جیرفت. فصلنامه مدیریت ارتقای سلامت. 1394; 5 (1) :62-72