---

مقدمه: رفتارهای تهدیدکننده سلامت از جمله مصرف مواد افیونی یکی از مهم‌ترین چالش‌های بهداشتی روانی- اجتماعی هستند. یکی از درمان‌های روانشناختی که امروزه مورد توجه است، "روان‌درمانی مثبت‌نگر" می‌باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی "روان‌درمانی مثبت‌نگر" بر استعداد مصرف مواد و دشواری در تنظیم هیجان بیماران مبتلا به مواد افیونی انجام شد.
روش کار: پژوهش حاضر نیمه‌ تجربی با پیش‌‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری ۲ ماه با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل تمامی افراد مبتلا به سوء‌مصرف مواد مخدر مراجعه‌کننده به مراکز ترک اعتیاد شهر رشت در سال ۱۴۰۰ بود. ۳۰ تن به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای  انتخاب و در ۲ گروه مداخله و کنترل (هر گروه ۱۵ تن) قرار گرفتند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه جمعیت‌شناختی، "مقیاس استعداد اعتیاد" (Addiction Potential Scale) و "مقیاس دشواری تنظیم هیجان" (Difficulties in Emotion Regulation Scale) انجام شد. روایی ابزارها به روش روایی محتوا به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفاکرونباخ سنجیده شد. مداخله" روان‌درمانی مثبت‌نگر" طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه‌ای به صورت هفته‌ای یک بار در مورد گروه مداخله اجرا شد. داده‌های جمع‌آوری‌شده در نرم افزار آماری اس پی اس اس نسخه ۲۳ تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد که بین گروه های مداخله و کنترل در متغیر استعداد مصرف مواد (۰۰۱/۰=P، ۳۲/۲۵=F) و دشواری در تنظیم هیجان (۰۰۱/۰=P، ۱۵۷/۳۲=F) تفاوت معنادار وجود دارد و مداخله اثربخش بوده است. در مجموع "روان‌درمانی مثبت‌نگر" ۵/۴۰ درصد از تغییرات نمره استعداد مصرف مواد و ۵/۵۴ درصد از تغییرات نمره دشواری در تنظیم هیجان را تبیین می‌کند.
نتیجه‌گیری: "روان‌درمانی مثبت‌نگر" بر استعداد مصرف مواد و دشواری در تنظیم هیجان بیماران مبتلا به مواد افیونی موثر است. پیشنهاد می‌شود درمانگران حوزه اعتیاد از روش فوق به عنوان روش درمانی کاربردی و مؤثر برای بهبود رفتارهای اعتیادآور و پیشگیری از عود بیماران مبتلا به مواد مخدر استفاده نمایند.